سفره
07 دی 1392 توسط لیلی جعفري طاق بستانی
معمولا یکی دو روز توی حوزه علمیه٬ کلاسها تا عصر طول میکشید٬ فضای حوزه فرش بود و بساط ناهار رو همونجا توی کلاسها پهن میکردیم و هر پنج شش نفر ناهار رو دور هم میخوردیم.
همیشه جمع کردن سفره پای آخرین نفری بود که از سر سفره بلند میشد.
اون روز حدیث٬ مثل همییشه اینقدر حرف زد تا دوباره نفر آخر شد. یه نگاه به اطراف انداخت و با درماندگی داد زد:
آی نامردا!
کلوا و اشربوا و لا تفرقوا…