بهار نارنج

دوشنبه 23 دیماه 92
مشهدالرضا- خیابان شیرازی – حرم مطهر – بست شیخ طوسی – رواق دارالحجه

کنار دیواری که گفته می‌شود٬ نزدیکترین مکان به قبر مطهر امام رئوف است٬ زن جوانی کنار ویلچری خالی ایستاده. شوهرش دست پسربچه ده دوازده ساله شان را گرفته و او را با زحمت از پله‌ها بالا می‌برد. بچه از شدت بیماری نمی‌تواند روی پا بایستد و با دست چپش پی در پی به دیوارهای حرم پناه می‌برد تا نیفتد. و مادر پایین پله‌ها ایستاده و زل زده به آنها و می‌سوزد. با خودم فکر کردم دو سه پله که بیشتر نیست چرا او را با ویلچر به طرف ضریح نمی‌برند؟ رفتم طرف مادر و دلیلش را پرسیدم.

گفت: کسی نشسته به پابوس امام نمی‌رود…بچه‌ام نذر جواد امام رضاست… دکترها جوابش کرده‌اند.  دیگر ادامه نداد و دوباره با نگاه اشک‌بارش بچه را دنبال کرد….

داااااغون شدم٬ ناخودآگاه ذکر یا امام رئوف بر لبم جاری می‌شود …و دلم کمی اشک در حرم امن ضامن آهو می‌خواست که بساطش جور شد… الحمدلله.